31 diciembre 2011

¡ Ojalá muchos pudieran pasarlo tan mal como Lola!

Muchas personas quieren cachorros porque piensan que los adultos no se adaptan. Lola tenía unos añitos cuando la adoptó esta familia tan especial y parece que se queja de vicio…
“Hola! No sé si me recuerdan... soy "Lola". Estuve un tiempo con ustedes hasta que vinieron a buscarme. Quiero mandar unas fotos para que vean que mal que lo estoy pasando... guau, guau, guau.
Miren que cansada ando...esto no es vida, me sacan a pasear todos los días (2 veces) al parque durante más de 1 hora; también tengo que dormir en el cuarto con la abuela, porque siempre tiene miedo y tengo que cuidarla; además me tapa con una manta y me da calor, ufff. Mira la TV y tengo que estar en su colo porque extraña.
La mas pequeña de las niñas (Romina) siempre que llega me abraza y me da muchos mimos, como si fuera un peluche. Me saca a pasear con otra perrita de su amiga a las 5 de la tarde todos los días, no es justo... una también se cansa.
La mayor de las niñas (Patricia) duerme la siesta también conmigo. ¿Es que no pueden hacer nada sin mí?
La abuela y las niñas me compran cada 2 meses juguetes nuevos y/o correas de paseo, también chuches (pobres dientes!!!) Además viven yendo de paseo y tengo que ir con ellos.
Después el padre quiere que juegue a la pelota con él (no se cansa de tirarme la pelotita) y yo se la alcanzo para que no se aburra. La verdad que no sé como se puede vivir así, es agotador.
No me voy porque no se lo que harían sin mí... es que me necesitan mucho, pero que voy a hacer, cuando pueda iré a visitarlos...Es que me tienen muy atareada.
Saludos a tod@s
Lola”

Doro

Una preciosidad de perro con un carácter divino. Muy dócil, callado y pacífico. Cuando lo encontramos estaba impecable, pero su dueño, ¡cómo no!, pasó de buscarlo. A lo mejor no tenía el mínimo interés, o no sabía por dónde empezar a buscarlo. Una simple llamada a información, a la Policía…le habrían explicado a dónde van los animales extraviados y nuestro Doro hubiera vuelto a su hogar.

Noticias de Ella desde su hogar

Ella y Pipo pasaron unas semanas con nosotros antes de ser adoptados. Tenían un carácter estupendo para ser cócker, eran ¡tranquilos! y estaban muy bien educados. Por suerte, los dos fueron adoptados.
“Buenos días a tod@s!
Hace unos meses mi madre adoptó a Ella, después de quedarse viuda. Es una perrita preciosa que se ha adaptado de maravilla a nuestra familia. Le encanta correr por el campo e ir a pasear por el río. Todos la queremos mucho pero como es muy juguetona con el que se lo pasa mejor es con el peque de la familia. Os envío un par de fotos de este dúo dinámico que son Dani y Ella.
Muchas gracias!!”

Y después de unos días tan tristes en los que sufrimos la inesperada pérdida de nuestra amiga y compañera Beatriz, a la que no olvidamos, la vida sigue para nosotros y nuestros animalitos, a los que ella tanto quería y por los que luchó tanto y durante tantos años, especialmente por los gatos abandonados y callejeros. Luchó para que tuvieran su gatera cuando prácticamente en ningún refugio la hay, buscó hogares para infinidad de animales, ideó desde la Asociación Ágata un plan de esterilización de gatos callejeros, ayudó y asesoró a las personas que alimentan a las comunas de nuestra ciudad, que no son pocas, colaborando siempre que era necesario con nuestra Asociación, de la que formaba parte desde hace más de veinte años…

13 diciembre 2011

Nuestra Galia y su nueva vida

Galia, ahora Terra, y su adaptación Express.
“Hola Mónica:
Hace sólo una semana que comparto casa con Terra, y la verdad es que parece que nos conocemos de hace mucho tiempo. Es una perra encantadora, que se porta genial. Nos hemos adaptado fenomenal y muy rápidamente. Le encantan los paseos y la playa y viajar. Es muy sociable, incluso con gatos, y la verdad es que no da ningún problema. No hace nada dentro de casa, incluso dejándola suelta cuando voy a trabajar. Y es extraordinariamente cariñosa. Un encanto. Es imposible no quererla. Te mando unas fotos.
Un Saludo, Fernando “

29 noviembre 2011

Nuestra Pecas

Acogió en su casa a nuestra Pecas, ahora la llama Gala. Esperamos que la perrita engorde un poquito y vaya perdiendo el miedo que traía, sabemos que no será difícil para una persona con el cariño y la dedicación de María José.
“Hola Mónica,
Te mando fotos de la nena con su amigo Golfo, al principio el muy… no la dejaba comer cuando quedaban solos, pero lo arreglé poniendo tres cacharros más con pienso esparcidos por su caseta.... así todo el macho está como una pelota, no veas lo que engordó.
Ahora está algo más gordita que en estas fotos, pero la fastidié dejándola subirse a darme besotes, ahora se me pone encima a cada dos por tres, y cuando vamos de paseo aunque no me atrevo a soltarla, como le ladre un perro o se asuste con cualquier tontería me sube para que la proteja....hemos conectado muy bien... y ella no deja que ninguno de mis otros perros se me acerque, me quiere a tiempo completo para ella sola.
Se nos fastidiaron los paseos por el monte, pues al empezar la temporada de caza no podemos ir, pero desde que la adopté, hemos estado de once de la mañana a cuatro de la tarde haciendo rutas por el monte todos los domingos, y menudas pateadas que nos metimos.... en la última por los montes encima de Oia nos cruzamos con un perrito abandonado que lo intenté coger pero fue imposible,...me dio mazo pena pues allí no había ni agua....en fin...ojalá algún día cambie la suerte de tantos pobres peludos. Mañana nos iremos juntas al río de Eiras en el Rosal, que allí dejan perros y si el tiempo lo permite nos pegaremos un baño juntas.
Espero que por ahí arriba os aparezcan muchas adopciones que es lo que necesitáis y que todo vaya saliendo aunque sea poco a poco.
Muchos besos y de parte de la nena un montón de lametazos.
María José”

Jimmy



Al llegar una mañana lo encontramos atado a la puerta del refugio. Ese es el método que eligen los cobardes para abandonar, pegarse el madrugón para llegar antes que nosotros o esperar agazapados a que nos vayamos. Y no sería la primera vez que incluso estando dentro dejan un “regalito” a la puerta. Por eso no sabemos nada del pasado de Jimmy, pero si de su presente: tiene un pelo precioso, un carácter juguetón, es activo y un pelín alocado, como si estuviera muuuuy contento.

25 noviembre 2011

Desde el otro lado de la Ría

La pequerrecha se fue a vivir a Cangas adoptada por dos hermanas muy concienciadas ¡menos mal!, con compromiso de esterilización antes del primer celo, lo mejor para su salud en el futuro. Pero la muy precoz Bimba se adelantó y está teniendo su primer celo a los seis meses. Ahora tendrán que guardarla unos veinte días (menudo rollo) y, a continuación, de cabeza al veterinario a esterilizar…
El correo es de unas semanas antes:
“Bimba, el nuevo miembro de nuestra familia.
Ya es una más, juega con los otros perros, muerde todo lo que encuentra, es una traste y sobre todo nos hace reír muchísimo.
Gracias por todo el esfuerzo, trabajo y sacrificio que hacéis para salvar a todos esos perros abandonados, perdidos y heridos, un millón de gracias...Bimba es un regalo que no tiene precio.”

22 noviembre 2011

Perdida en Donas, Gondomar

Esta perrita fue abandonada en nuestro refugio cuando ya tenía sus añitos. Pasó aquí unos años más hasta que una estupenda familia le dió un hogar maravilloso, hace bastantes meses. Pero el día 10 de noviembre se perdió...

Es de tamaño pequeño, blanca y negra, gordita y con collar verde oscuro. Tiene microchip y se ofrece recompensa. 629347157- 629749166

15 noviembre 2011

La suerte de Broncas

Con toda su buena intención Mónica y su familia vinieron a adoptar a Broncas para unos familiares suyos. La cosa no cuajó y el pequeño finalmente se quedó a vivir con ellos. Ahora se llama Leo y parece que no le va nada mal...

“Leo ahora feliz con una familia que le quiere mucho.
Es muy listo y cariñoso, se pasa el día pidiendo mimos y parece que lo entiende todo.
Le encanta pasear, comer de todo menos su comida jajaja y dormir. Es muy bueno con los niños y me defiende de otros perros pero no de las personas jajaja, le da besos y mimos a cualquiera. Un saludo y gracias por darme un amigo.”

Mensaje de la pequeña Luna

“Hola:
Mis dueños me llamaron LUNA. Cuando vinieron a buscarme, lloraban aún el perrito que tenían desde hace 13 años y que se murió del corazón.
Desde que me llevaron, sonríen siempre! Me como todo lo que pasa a mi altura (bueno, lo sé, no soy muy grande tampoco...): zapatos, muebles, juguetes, comida....
He contabilizado: hace 3 meses que estoy en Panjón, ya he destrozado 3 pares de zapatos! Y pienso seguir!!!
Les mando unas fotos para que comprendáis que con esta cara que tengo, me riñen pero pronto me acarician.
Un gran beso a vosotros que hacéis, con vuestro trabajo, que las mascotas y los dueños puedan pasar unos años aún felices.
Gracias, gracias, gracias (esto lo escribe la hija de mi dueña Pilar, que vive en Francia, porque yo no sé escribir, soy demasiado pequeñita).”

Thor ¡¡¡¡¡ ADOPTADO !!!!!!

Había estado en el refugio extraviado y su dueño lo recuperó con el microchip incorporado, como debe ser. Por un grave problema personal y un imprevisto viaje de su dueño la vida de este grandullón cambió radicalmente. Thor quedó bajo la custodia de un mal cuidador que ni siquiera se encargó de buscarlo cuando se perdió. Desorientado en la calle, acabó atropellado: un horrible desgarro en una pata que se fue curando poco a poco, aunque le queda, de momento, una pequeña cojera. Es un animal cariñoso, dócil y obediente, un buen guardián.

04 noviembre 2011

Y también nos han contado algo de Turbo

Estuvo casi un año en el refugio (parece que esperaba por Rebeca) y cuando se fue, cruzamos los dedos para que saliera bien...El correo es de sólo tres días después de la adopción.
"Hola Mónica: Te escribo ya unas líneas pues tengo que contarte que la adaptación de Turbo a su nueva casa está siendo excepcional!! La verdad es que hemos tenido mucha suerte, aprende rapidísimo y con el gato no ha habido ningún problema, están en fase de conocerse, pero no ha habido ningún zarpazo por parte de Bichi, jejeje.
Mis padres están encantados enseñándole cosas, y es que parece que él está deseoso de aprender y de cariño. Además, se ha dejado bañar sin rechistar! En definitiva, que estamos todos encantados con Turbo, parece increíble que llevara ahí casi un año…
Os estamos muy agradecidos por vuestra labor y por darnos la oportunidad de tener un perro como Turbo. Os paso una foto, en la que tampoco se le ve muy bien, pero prometo que os pasaré más! Muchísimas gracias y un saludo. "

03 noviembre 2011

Más noticias de Halloween

A pesar de que nos saltamos el orden de los correos con noticias de nuestros adoptados, hemos llegado un poco tarde. Pero más vale tarde ...
"¡Hola, a tod@s! Soy Halloween. ¿Os acordáis de mí? Ya sé que he cambiado mucho (engordé unos kilitos).
Hoy como es noche de Halloween, igual a la noche en que me encontraron hace un año y me llevaron ahí, junto a vosotros, os saludo y os doy las gracias por haberme encontrado un hogar, en dónde me quieren y me miman mucho.
Un beso y un abrazo de nuestra parte.¡Hasta pronto!
Halloween
P.D. - Os envío una foto actual mía."

20 octubre 2011

Sassi en su hogar

La pequerrecha fue adoptada hace unos meses y está muy bien acompañada...Nos alegramos un montón.
"Hola, me llamo Raquel! Haces unos meses adopte a Sassi y estamos muy contentos con ella, se ha adaptado rápidamente, es muy buena y para ser cachorrita es muy obediente.

Siempre está jugando y correteando con su amiguito Shadow (un cruce de bóxer que lleva 4 años con nosotros) y con sus dos amiguitos felinos Luna y Tito.
La verdad! Estamos encantandos y a ella se la ve feliz.
Gracias por vuestra labor, es admirable!
Un saludo"

18 octubre 2011

Noticias de Krom

Hace varios años Silvia adoptó en este refugio un caniche que tiene guapísimo, retenido por sus padres, que no se lo dejaron llevar. Ahora repite con un cachorro para compañía de su perra: adoptado con dos meses, en dos semanitas ya lo tienen listo, hasta tiene microchip, lo que a otros les cuesta años...querer es poder. Esperamos por la foto, Silvia.
"Hola Mónica! Qué tal todo?Te escribo para que sepas como va Krom y el resto de los niños. De momento adaptándose, ya lleva dos semanas y no sabes que cambio, aprendió a esperar para hacer pis ya no muerde nada en casa, la primera semana no sabía ni que hacer con él, todas las noches llorando cuando se despertaba y no le hacíamos caso...buff, no te cuento las ojeras y el sueño acumulado. Ahora normalmente nos deja dormir hasta las siete u ocho, todo un avance!
Con Hera genial, al principio ella se celaba un poco pero ya todo controlado, es más, le tenemos que cortar un poco el rollo a Krom porque es bastante dominante con lo pequeñajo que es. Y ya lleva una semana entrenando, de momento órdenes básicas de paseo pero no veas lo bien que lo hace.
En cuanto pase las fotos al pc te mando alguna para que le eches un vistazo.
A todo esto, ya tiene la primera vacuna, el microchip y su pipeta puesta.
Un besiño."

La pequeña Bimba adoptada

Belén nos escribió el primer correo, pero no el último, nada más adoptar a Bimba (la morenita de la foto), que parece ir adaptándose rápidamente...

"Hola! Antes de nada deciros que no sabéis lo bien que se porta, lo obediente y cariñosa que es, ha conquistado a toda mi casa en tres días, y eso que no teníamos mucha fe que se llevara bien con nuestros otros dos perros. Al final le hemos puesto de nombre Bimba, y está feliz, no para de jugar con los otros dos, y le vuelve loca ir de paseo, desde el primer día que la hemos traído va suelta, y es una maravilla porque no se despega de nosotros, domina todas las órdenes sencillas y, la verdad, no le ha costado nada aprenderlas. Es verdad eso que dicen que los palleiros son mucho más inteligentes! Ya teníamos la prueba de mi otra perra cogida en la calle(Lúa, la pequeñita beige de la foto). Espero que la gente se anime a coger un montón de perros de la Protectora. Un saludo!!

Aquí os dejo la foto de los tres en el jardín ¡casi, casi del primer día que la cogiésemos!"

06 octubre 2011

Nuestro Dedos en su casa.

El grandullón en la foto llegó con unos deditos amputados, de ahí el nombre. Antía, la veterinaria, lo cuidó con gran dedicación y salió adelante. Tuvo la suerte de encontrar un buen hogar. Antía, va por tí.
"Hola, somos la pareja que adoptó a Dedos en marzo, queríamos dar noticias de él y deciros que se adaptó de maravilla y se porta genial. Además se le fue la cojera que tenía y ya tiene los dedos completamente curados. Como veis está muy feliz con nosotros y es muy sociable tanto con perrros como con humanos. El perro que está con él es de mis padres, tiene once años, llevan una semana juntos y se llevan perfectamente. Un saludo y os enviamos la foto de los cuatro juntos."

03 octubre 2011

Más noticias de Ami

El 18 de agosto de 2009 subía María al blog una preciosa carta de Patricia y Pedro escrita con mucho cariño sobre Ami, recién adoptada. Acabamos de recibir nuevas noticias y ¡qué orgullosos tenemos que estar de nuestros adoptantes!: Ami tiene ahora su título de perra de terapia. Muchas gracias y que vengan muchos más como vosotros.
"Aquí la tenéis, quién dice que los perros de protectoras, sin pedigree y sin linea de trabajo... con tres años y un pasado que ¡a saber!no pueden...
En nada espero que la tengamos de nuevo por Vigo dando mucho...
Un saludo a toda la familia de Vigomascotas!! Guau, guau!!
Y...en el examen puntué 43 de 45! Gracias por cuidarme, va para vosotras. Muchos lametazos!!"

19 septiembre 2011

Repetimos con otro Final Feliz

Qué poquito tiempo estuvo Chincho en el Refugio y ¡ qué suerte tuvo!. Una dueña con dedicación casi exclusiva y las mejores intenciones...

"Hola somos Chincho y Mónica...Dos primerizos!!!"
La verdad Mónica( y me dirijo a ti porque te conocí, sé que todos ha
céis una labor excepcional) está siendo una experiencia súper gratificante, a pesar de los madrugones y las peleas en la bañera:)
Chincho es un perro súper tranquilo, muy macarra con los perros grandes y un ligoncete con las hembras, juguetón, atento...Tengo que estarle muy agradecida que me escogiera para venirse conmigo...
Un beso, estamos en contacto
P.D.: Os envío dos fotitos de pitbull jajajaja en plena euforia"

Xuxa y su nuevo amigo Mambo

La enérgica Xuxa fue adoptada hace poquito y parece que le vino muy bien a Mambo para descargar su exceso de energía...

"Hola, te mando este mail con Mambo, como se puede ver en las fotos, tiene una energía capaz de mover un camión, sobre todo por las noches, es muy cariñosa y le encanta pasear, sobre todo en la playa.Pues nada,muchas gracias y un saludo.
Rafa y Merchy"

15 septiembre 2011

Perdido en La Ramallosa



Spot es un beagle de 10 meses que desapareció el día 19 de agosto. La familia está desesperada y ofrece una recompensa a quien lo encuentre. Tiene microchip y el número es 941000012400695. Desapareció en la calle Francisca Lago 47 en La Ramallosa, Nigrán (Pontevedra). Pesa aproximadamente 13 kilos y está castrado. Es negro, marrón y blanco a manchas. Tlfno de contacto : 986 352584

18 agosto 2011

La preciosa Norit en su casa

Era una de nuestras preferidas, después de estar tirada en la calle , y con un carácter estupendo que nos tenía enamoradas, parece que tuvo la suerte que se merecía, que todos se merecen...Muchas gracias a Javier y su familia.
"1 semana y 5 días con nosotros y estamos encantados con ella. Se porta estupendamente. Aunque no lo creas, ya ladra; a otros perros por la noche, a coches que pasan por delante de casa, a los fuegos de las fiestas, ... le encanta ir de paseo y olisquear todo lo que se encuentra por el camino.
Ahora incluso por la noche, después de su cena, se pone a morder y jugar con su colchón. Cada día que pasa hace cosas nuevas, como si fuese cogiendo confianza.
Pero sobre todo, es un saco sin fondo de cariñitos; el primero que se levanta por la mañana tiene que estar un rato acariciándola, se pone hasta nerviosa queriendo que la acaricies. Y el resto del día siempre pide cariños.
Con su compañero de finca se lleva bastante bien, corretean juntos, a veces discuten, y otras se andan a buscar uno al otro. Dentro de casa tratamos de enseñarla a que acuda cuando la llamas, de momento con resultados diversos. Paciencia.
Le peinamos el pelo a diario, ya la desparasitamos, y hemos dado con la comida que le gusta.
El único problema que tiene es una infección en los oídos que estamos tratando de solucionarlo siguiendo las indicaciones de la veterinaria (limpiarle los oidos y echarle gotas por la mañana y por la noche), y una almohadilla de la pata trasera-derecha
que tiene hinchada (lavándole las patas con agua templada y sal y echándole una crema). Por cierto, en esa pata le falta un dedo que parece ser de nacimiento!
En fin, que estamos encantados y orgullosos de nuestra Norit, contentos de haber tomado la decisión de adoptar en lugar de comprar, y tanto que, como yo llevo la web de un equipo de fútbol sala de categorías base (www.avvapazfs.es) y allí muchos ya conocen a Norit y han visto lo buena y cariñosa que es, pondré en la web un enlace a vuestro blog.
Seguiremos en contacto."

17 agosto 2011

Otra historia con final feliz

"Hola!Mañana hace una semana que adoptamos a Kira y estamos los dos locos en casa con ella, la verdad es que hemos adoptado a una santa.
No ladra nada, el miércoles la hemos llevado a la peluquería y nos contó su peluquera que le encanta que la peinen y la bañen. También la hemos llevado al veterinario para que le hicieran una revisión y bueno la veterinaria se sorprendió por lo tranquila que es. Y lo mejor de todo es que con el conejo que tenemos en casa se lleva muy bien, ejerce de mamá con él.
La verdad nos ha tocado la lotería con ella, hasta ha enamorado a toda la familia más a los amig@s.
Aunque sospechamos que desgraciadamente tuvo que sufrir algún tipo de maltrato en la casa dónde estaba antes porque si ve que cogemos la escoba para barrer se va con mucho miedo, y si hacemos algún gesto con la mano se asusta muchísimo y nos da demasiada pena.
La verdad es que hemos adoptado a la mejor perra del mundo.
Un beso!"

Noticias de Ofi



Hace tanto tiempo que fue adoptado y pasan tantos animales por aquí, que tuvimos que hacer memoria para recordar a nuestro Gemelo, feliz en casa de Matilde.


"Quiero que sepáis lo agradecida que os estoy por haberme dado a un ser pequeñito peludo tan amoroso, bueno y educado, familiar, sociable, como es mi "OFI" (no tengo palabras para definir todas sus cualidades), es un manojito de "AMOR". Cuando lo recogí ahí, tenía cinco meses y era muy asustadizo, vosotros lo tenéis registrado con el nombre de "Gemelo". Ya tiene cinco años, recuerdo que le dije a la colaboradora vuestra que me lo entregó, "quiero un perrito cariñoso y tranquilo" y su respuesta fue "ahora te traigo lo que buscas". Admiro vuestra labor profesional y aparte de mi agradecimiento, quería que supierais que mi OFI recibe muchos, muchos mimos y está muy bien cuidado. Por mi trabajo viajo mucho por España, y él me acompaña y comparte hotel, coche y paseos conmigo, como es muy bueno puedo llevarlo a todas partes. Seguid así, ayudando a éstos seres amorosos, que no pueden hablar y lo dicen todo con la mirada, y de quienes tendríamos que aprender algunos humanos. Seguid así..., un cariño. Mati."

03 agosto 2011

Un gran triunfo


Hace tiempo que esperábamos noticias de Son, un cruce de husky que primero fue adoptado por la persona que lo recogió de la calle, con tan malos resultados, que tuvo que devolvérnoslo. Cuando Roi lo quiso adoptar, no dábamos un duro por que la cosa cuajara, en cambio su serena energía le va ayudando en la dura tarea de educar a un nórdico.

" Hola Mónica i compañia :

Vai pra dous anos que levei a Son de ahí, seguro que o lembrades, xa que levaba tempo i era moi grande i como dicías, atrevido i nervioso. Está bastante ben, segue sendo forte i impulsivo como sempre i cada vez se acostuma mais a os rapaces, cos que non sabía estar(os primeiros meses se botaba enriba deles i me deu mais de un disgusto). O que non podo e soltarlo pola rúa xa que se escapa i arma as mil e unha, soio pola maña ou en descampados, con moito coidado, ou en monte aberto.

Agora se adica a coidarme a min, i o meu taller, no que fago instrumentos de música, co que veredes está encantado. Co bo tempo lle abro a ventana i ten un patio- tellado bastante grande no que estar sin ningún problema.

Bueno, vos mando unha foto da fiera que fai un rato estaba tumbado ao solazo, tostándose sin a menor preocupación. Disculpade a tardanza en dar noticias del, pero me daba cousa si estar tranquilo de todo. Pra breves máis si tal.

Apertas,

Son e Roi.

Pd: pra levanta-la cabeza foi todo un número, non fai nin caso."

16 julio 2011

Nuestra Pepita

Esta preciosidad pasó poco tiempo con nosotros, enseguida tuvo quién le dió una segunda oportunidad, la verdadera y ojalá definitiva...
"Hola, te mando unas fotos de la perrita que adoptamos hace más o menos un mes. La hemos bautizado con el nombre de Pepa. Como ves, se lleva de maravilla con el conejo Randy. Le encanta estar en casa y se le ve muy muy felíz y agradecida. Llora un poquito cuando nos vamos a trabajar, al principio estábamos preocupados pero cada día llora menos. El fin de semana pasado nos la llevamos de viaje a la montaña y se porto súper bien. Desde el primer día responde a su nombre, la podemos dejar correr sin correa y sabe que no se puede subir al sofá (aunque cuando no estamos lo hace, los pelos la delatan.. pero... ojos que no ven...). Nos reímos muchísimo con las cosas que hace, su obsesión es robarme todos los peluches que hay por casa, le encantan!. En fin, que estamos con Pepa que se nos cae la baba, a nosotros y a nuestra familia y amigos. Adoptarla fue lo mejor que pudimos hacer, tuvimos muchísima suerte con ella. Ojalá que la gente se anime y adopte, mi perra no es de marca pero todo el mundo alucina con lo guapa que es he intentan adivinar de que raza puede ser.
Un saludo y un abrazo enormes y que sigáis haciendo esta labor tan importante. Andre y Pablo"

05 julio 2011

PERDIDO EN CABRAL

Orson se perdió en Cabral- Iglesia el domingo día tres, es un mastín muy grandote y bueno. Lo adoptaron en el Refugio hace dos meses y por un descuido la puerta quedó abierta y él salió. Tiene microchip. Si lo has visto y puedes dar alguna información sobre su paradero :
Teléfonos : 637072813- 629486337 (propietarios)
Y los nuestros : 986452265( mañanas) 608986198 ( tardes).

17 junio 2011

Más noticias de Roy


Mónica y Juan le han dado un hogar a nuestro Román y aún por encima nos van a tener informadas regularmente, con lo que nos gusta...
"Hola! Adoptamos a Roy el 1 de marzo, ya han pasado unos meses y quería comentarte como nos va con él.
Se ha adaptado muy bien, sigue siendo muy juguetón pero es muy obediente y listo. En cuanto al agua, tenías razón, es verla y se tira directamente.
Tras estos meses intentando deshacer nudos, peinarlo todos los días y deshacerle las rastas...tras muchos intentos y con la llegada del verano decidimos llevarlo a la peluquería y cortarle el pelo. Al principio me arrepentí porque me gustaba mucho su aspecto hippy, pero su cara es única, es precioso y sigue siendo el más guapo (al menos para nosotros).
Ya estamos empezando a soltarlo en los paseos,( ya nos hemos tenido que dar alguna carrerita porque en cuánto huele algo se olvida del resto y no hace caso), pero poco a poco lo vamos intentando. Se ha adaptado muy bien y no tengo palabras para agradeceros la labor que hacéis por estos animales.
Y si no te importa te enviaré de vez en cuando fotos y te comentaré los progresos que hacemos y cómo nos va.
Muchísimas gracias por todo.
Un saludo."

Fedello


Sólo tiene cinco meses y está listo para ser adoptado, después de la esterilización. Necesita alguien que le enseñe lo básico: andar con correa, ir por la calle, confiar en las personas un poquito más...Esas cosas que no se les pueden enseñar en un refugio y que su anterior dueño, por llamarlo de algún modo, no tuvo ningún interés en enseñarle.

Panteritas adoptadas


Estos dos hermanos tuvieron la suerte de ser adoptados juntos. Ellos disfrutarán más de su nueva casa, y sus amos más viéndoles crecer. Ya se ve que no tienen mucho problema en encontrar acomodo...

09 junio 2011

Gata extraviada

Buenas tardes Mónica:
Ante todo muchas gracias por darme todas las direcciones de las protectoras para enviarles la foto de la gata.

Se perdió la tarde noche del Sábado día 4 de Junio en los tejados del Nº 42 de la Avda. de Madrid que también dan hacia la Carretera Provincial, ahora Rúa Carballo, a la altura de la Alameda Andrés Gaos, un poco más arriba de la Escuela de Negocios de Caixanova.
Os envío una foto reciente de Katy donde se ven muy bien el tono del gris y la forma de la mancha blanca.
Tenemos la esperanza de que con toda vuestra ayuda pronto tengamos buenas noticias de Katy.
Mis datos son: Fernando,teléfono fijo: 986-48 25 62
Móvil_1: 676-51 32 69
Móvil_2: 679-49 85 04
Recibir un cordial saludo"

03 junio 2011

A veces la vida cambia...

El guapo de Simba fue adoptado de cachorro en el refugio, ahora la vida de sus adoptantes ha dado un gran cambio y ya no lo pueden tener...La "gracia" del asunto es que para buscarle un nuevo hogar no se pusieron en contacto con nosotros, si no con otra protectora...que nos ha enviado este correo.

"Hola a todos, este es SIMBA, fue un regalo para una niña... ahora tiene 4 años y, por
circunstancias familiares, ya no pueden hacerse cargo de él. SIMBA es de tamaño mediano, alegre y juguetón, le encantan los niños y está acostumbrado a los gatos (convive con una gata). Está desparasitado, vacunado y tiene chip. Sólo se entregará a personas responsable y se hará seguimiento para comprobar que está bien.
Es un caso urgente, así que agradezco la difusión...
Contacto: Víctor (tfno.: 636.990.335)"

24 mayo 2011

Dido


Como la cantante británica de voz un poquito peculiar. Pero ella no da el cante, sólo se dedica a jugar y jugar, es muy curiosa y atenta, con perros y personas. Joven y fuerte, será feliz en una finca y, por supuesto, mejor con un compañero. Se parece a Dedos, un cachorro favorito de una de nuestras veterinarias, del que tenemos ganas de tener noticias.

La afortunada Luna


A la preciosa Luna nos la trajeron al refugio unas voluntarias de una protectora amiga. La encontraron tirada en el monte y llegó arrasando, igual que Cole, que acabamos de subir al blog, un puro nervio también. Y en poquísimo tiempo un milagro. ¡Lo que hace el cariño y las buenas intenciones!
"Hola soy Elías , lo prometido es deuda, aquí os mando una foto de Luna que la adoptamos el mes pasado. Es buenísima, cariñosa, divertida y muy energética. Como veis le encanta estar al sol y siempre subirse al colo para que le hagas cariños. No logro entender como pudieron abandonarla porque se hace mucho querer, ya la queremos como si estuviera toda una vida con nosotros. Me alegro mucho de haberla adoptado y darle una oportunidad para que sea feliz. Con mi otro perrito, que lo encontramos abandonado, se llevan de maravilla , juegan y son inseparables, creo yo que no puede vivir uno sin el otro . Y aquí os dejo la foto y como veis está ella de maravilla. Un saludo ! Podéis saber que la queremos y la cuidamos muchísimo :)"

18 abril 2011

Zeus y su amiga

Zeus fue adoptado el año pasado y en las fotos que nos envía Javier le vemos muy bien acompañado. Aunque era muy jovencito, estaba esterilizado, y así pueden convivir sin problemas ni preocupaciones durante todo el año...

"Hola, aquí está el bóxer que adopté sobre el mes de noviembre de 2010 y como podéis ver esta muy contento en nuestra finca, es muy hiperactivo, no para de correr y jugar y se lo pasa muy bien porque tiene una compañera de juegos. La verdad es que el perro es una maravilla pero aún tenemos que enseñarle a que no muerda cosas que no debe. Os mando las fotos para que veáis lo bonito que está. Un saludo."

11 abril 2011

Su definitivo hogar



El 17 de junio subimos un aviso a este blog : Sara, recién adoptada, se perdió en Mos a la puerta de su nueva casa. Fuimos a buscarla, pero no encontramos ni rastro. Pasados unos meses, la encontraron ¡ en Ramallosa !, y gracias al microchip, esta persona supo que Sara había salido de aquí. Y lo mejor de todo : esta persona decidió quedársela. Ahora Sara se llama Rúa, y está hecha toda una viajera, hasta en las Bárdenas Reales ha estado.

"Hola!! Soy Cristina, la nueva dueña de Sara. Hoy me he llevado una muy grata sorpresa cuando por casualidad, me he metido en vuestro blog y he encontrado la foto con la historia de Rúa.
Quiero que sepáis que ahora es una perrita muy feliz, y buena, muy buena y cariñosa. Sigue algo miedosa, pero ha cambiado tanto en estos 4 meses!! A nosotros se nos cae la baba cada vez que hace algo nuevo realmente "perruno".
Os mando algunas fotos para que la veáis y nos conozcáis, y me gustaría pediros que me dijerais si sabéis su fecha de nacimiento, si nació en el refugio o de dónde la trajeron; vamos, alguna cosilla más sobre su "pasado".
Nada más, os mandamos un saludo!! y esperamos que sigáis haciendo vuestra hermosa labor durante muchos años.
Cristina y Hugo "

07 abril 2011

Debajo del Hórreo

En Galicia hay quién suele tener los perros atados debajo del hórreo, pero Poncho es afortunado, porque de cadena, nadita de nada. Aunque en su primera casa vivía debajo de unos palés y llegó lleno de heridas, ahora hasta parece que sonríe...

" Hola, soy Delmira y te mando la foto de Poncho en su nuevo hogar. Lo adoptamos en Diciembre y decirte que es un verdadero encanto, mimoso, inteligente... y como muestra te mando esta foto de él con su cara de felicidad constante....
Un fuerte abrazo y que sigáis con vuestra maravillosa labor... "

15 marzo 2011

Halloween en su hogar

Por fin hemos sido capaces de subir la foto desde el móvil , algo tan sencillo, y cuánto nos ha costado. ¡ Una, que es novata !

" ¡Hola a todos los blogueros! Soy Halloween. De momento no puedo enviaros una foto en mi nuevo hogar porque mis dueños no tienen bluetooth en el ordenador.
Estoy muy contento y he engordado un poquito. Mis dueños me cuidan bien y me dan muchos mimos. Estoy aprendiendo a jugar; aún me cuesta entender el juego ese con la pelotita y el del ratón, pero la cosa va avanzando a un ritmo lento. Ellos se esfuerzan con enseñarme, pero a mí lo que me gusta mucho, mucho es el "tumbing" del sofá.
Bueno, y esto es todo por el momento. Espero que pronto me vuelva a comunicar con vosotros y a ver si mis dueños ponen de una vez el bluetooth para que veáis mis fotos, en vez de tanta pelotita y tanto ratoncito de marras.
Un saludo a 'tos. "

11 marzo 2011

Coruxo


Este perro apareció el domingo en Coruxo, estaba muy desorientado. Es un perro joven, muy bajito pero largo. Sin chip, ni collar. Si sabes de quién es y puedes ayudarlo a volver a su casa, ponte en contacto con la Protectora de Vigo. Tienes los teléfonos en el blog, a la izquierda.

Ahora Coruxo ( no nos rompimos la cabeza para bautizarlo) está en el refugio esperando su adoptante. Sabe andar con correa y es un perro pacífico y obediente. Cómo Turbo, es grande para tamaño pequeño y pequeño para tamaño mediano.

10 marzo 2011

Cartel de Vigomascotas


Hemos creado un cartel para difundir el blog. Esperamos que os guste. Pinchando en él aparece la imagen en grande, podéis imprimirla y colocarlo dónde queráis.
La Protectora de Animales y Plantas de Vigo está llena de amigos.

Vigomascotas.

07 marzo 2011

Una gran alegría

El guapo de Román estuvo casi un año con nosotros, nos costó encontrar su "adoptante". O les parecía muy grande o demasiado pequeño, es como si estuviera esperando por Mónica y Juan, sus auténticos dueños. Está recién adoptado y lo vemos espectacular, un cambio impresionante.
Hola, os mando unas fotos para que veáis lo guapo que está Roy (Román),al final nos hemos decantado por ese nombre. Se ha portado fenomenal desde el primer momento que llegó a casa, si es cierto que es muy juguetón y le encanta subirse, jugar y rebozarse por el césped, pero ya lleva 6 días en casa y cada día está más tranquilo, es muy bueno, obediente y para mi el más guapo de todos.
Habíamos leído que estos perros con los desconocidos eran bastante distantes, pero Roy monta un fiesta a cualquiera que entre por la puerta,es muy sociable y con los niños (mis sobrinos) se ha portado fenomenal. Le hemos intentado poner un chicho para que pueda ver más pero no le dura ni dos segundos, así que acabaremos por cortarle el flequillo.
Agradeceros todo lo que hacéis por estos animales y por habernos proporcionado a Roy.
Muchas gracias y un saludo.
Mónica y Juan.

24 febrero 2011

Troi en su casa


" Soy Paula, hace poco fui por ahí para adoptar a Troi, os mando unas fotos y deciros que es muy cariñoso, se porta muy bien, llora un poco cuando nos vamos de casa a trabajar...Pero está bien y es un cielo. Tengo una carpeta con fotos de él en Facebook...
Y lo dicho, le tenemos muchísimo cariño, se porta muy bien y estamos muy contentas.
Gracias, un saludo y besos."

22 febrero 2011

Apis


Le había puesto el nombre por su color buey, pero acabo de enterarme que la reencarnación de Osiris debía tener color negro, una mancha blanca en la frente y otras marcas en su pelaje. Eso es lo de menos. Lo que importa es que este Apis cada vez se porta mejor, es obediente y sociable, y muy guapo cuando levanta esas orejas tan monas.

Blanca ADOPTADA !!!


La encontraron en el monte desnutrida y sucia, ahora está preciosa y aunque parezca que los gatos son todos del mismo tamaño, ella es una gata mini. Al principio era insociable con sus compañeros felinos, les pegaba unos chillidos horripilantes cuando se le acercaban, pero ahora " pasa ". Muy tranquila, no quiere saber nada de jugar con la "insoportable" de Chosca.

08 febrero 2011

Pepo


Este precioso dálmata de dos años y medio fue dejado por sus dueños en nuestro refugio por problemas de convivencia con el otro perro de la casa. Pero sólo con él. Después de esterilizarlo e intentar adiestrarlo, se vieron sobrepasados. En cambio con las personas se porta de maravilla, incluso con los niños de la casa, es muy obediente y listo, aunque aún no confía 100% en sus cuidadoras, es un poco pronto. Con sus compañeros caninos no ha tenido ningún problema.

31 enero 2011

La pareja perfecta

Esta preciosidad cruce de podenco, la raza más abandonada en Galicia, estuvo un mes escaso aquí : recién esterilizada se fijaron en ella y fue llegar y marchar.
"Adoptamos a Shiva en la Protectora de Vigo y nos gustaría que publicaseis este articulo"
Blog: Shiva y Yull
Entrada: Yull tiene una hermanita.
Enlace: http://shivayyull.blogspot.com/2011/01/yull-tiene-una-hermanita.html

Parece que en Escocia también hace frío



Esta preciosa cruce de bulldog francés llegó recién atropellada y fue adoptada por una "repetidora" que hace unos años se llevó a Coki, a punto de ser legendario en nuestro refugio. Parece que los dos se han adaptado de maravilla, creo que deben andar por Escocia ¿ Hablarán ya en inglés ?
" Ola, son Kelly. Fun adoptada a fins de setembro cando aínda non estaba recuperada da miña rotura de cadeira. Xa levo uns meses na miña nova casa con Coqui, tamén adoptado anos atrás. Levámonos ben... ata que pelexamos por osos ou xoguetes. Encántanos pasear faga o tempo que faga que para iso estamos preparados cuns bós chuvasqueiros.
Estou moito mellor, corro e mesmo salto, a miña especialidade e chimpar a camas e sofás cando ninguén me ve. Son unha traste. Bicos"

Nuestro Iván se llamaba Epi

Érase una vez... una familia que perdió un perrito joven, educado, compañero de juego de sus hijas y un estupendo portero de fútbol. Lo buscaron por la zona y al no aparecer lo dieron por desaparecido. Pasados dos meses vinieron a nuestro refugio con intención de adoptar un cachorro de pastor alemán. Desde luego los cachorros de raza no llegan a los refugios, pero hablando con ellos por si querían otro tipo de perro nos comentaron su historia. No se les había ocurrido llamárnos pero al echar un vistazo a nuestros perros descubrieron a Epi, su pequeño perdido, que llevaba exactamente dos meses con nosotros. Desde el sábado Epi- Iván ya está en casa.

14 enero 2011

Otro pequeño con suerte


Hola, me llamo Teo y seguramente no me reconocereis. Bueno, antes -cuando mis dueños me recogieron en vuestro refugio en el mes de marzo pasado- me llamaba Sul, y era mucho más pequeño. Mis dueños no me sacan lo que yo querría, solo una hora por la mañana y otra por la tarde, y además no se que les pasa que en verano no me llevan a la playa después de las 8 de la mañana. Me encanta el agua, y meterme en el mar. Mi jefe dice que me tiene que enseñar a pescar nécoras, pero yo creo que es un farol. Ahora que lo estoy pensando, debo ser bastante bueno, hace ya varios días que no rompo nada, y hasta creo que las dos gatas de casa me tienen menos miedo. Bueno, algo habrá que hacer. Un cordial saludo, y a lo mejor cualquier día nos vemos. Cuando mi dueña se enfada dice que me van a devolver, así que ya se verá.

Teo

Chusco vaise acostumando ao seu novo fogar

Esta pequeña tregua meteorológica ha permitido a un recién adoptado disfrutar de la playa...mientras no llega el verano de verdad.
Ola, moi boas! Somos Carlos e Chus e este sábado adoptamos un cachorro na vosa protectora e vos enviamos unhas fotos para que non vos esquezades del. Hoxe amenceu un chisco pachucho (supoñemos que polo frío que está a pegar), pero está estupendamente. Aínda ten moito que aprender e ten moitas ganas de festa, pero se porta xenial. A veterinaria atopouno maravilloso e estamos a limparnos por dentro e por fora para a semana que vén aplicarnos as vacinas e chipearnos o pescozo. Xa vos contaremos que tal. Bueno, nos despedimos os tres desexándovos que o pasedes ben e moita sorte! Ah, o cachorro recibíu o nome de CHUSCO e parece que lle gusta. Veña, entón, un saúdo!!!

05 enero 2011

Una noticia esperada

Luis adoptó hace nada a uno de nuestros preferidos ( aunque esté mal decirlo) y por fin tenemos noticias suyas:
Hola!!
Os envío fotos de Café, que está encantado en su nuevo hogar. Le encanta tumbarse al lado de la chimenea, buscando el calorcillo, y disfruta corriendo y saltando por el campo.
Ya véis que está lindísimo.
Por cierto, ahora se lleva bien con el único gato que se pasa por casa, e incluso quiere a las gallinas y al caballo. Está hecho un campesino.

Muchísimas gracias por todo, y un abrazo!!